Budowa ucha
Ludzkie ucho to niezwykły narząd, który potrafi zamienić fale akustyczne na informacje, które trafiają do ludzkiego mózgu. Ucho potrafi odbierać szeroką skalę dźwięków – od tych ledwo słyszalnych do bardzo głośnych – od niskich do wysokich częstotliwości. Na podstawie informacji zebranych przez nasze uszy mózg może określić głośność dźwięku oraz odległość i kierunek, z którego dobiega. Potrafi również poprawnie zinterpretować go oraz nadać mu odpowiednie znaczenie.
Ucho ludzkie składa się z trzech części: ucha zewnętrznego, ucha środkowego i ucha wewnętrznego.
ucho zewnętrzne ucho środkowe ucho wewnętrzne
Ucho zewnętrzne
Składa się z widocznej części ucha, zwanej małżowiną uszną oraz przewodu słuchowego zewnętrznego. To, co nazywamy „dźwiękami”, w rzeczywistości jest „falami akustycznymi” rozchodzącymi się w przestrzeni i przetwarzanymi przez ucho. Fale te są wychwytywane przez małżowinę uszną, a następnie przekazywane do błony bębenkowej przewodem słuchowym zewnętrznym. Błona bębenkowa jest elastyczną, okrągłą błoną, którą fale akustyczne wprawiają w drgania.
Ucho środkowe
To przestrzeń wypełniona powietrzem, oddzielona od ucha zewnętrznego błoną bębenkową. W uchu środkowym znajdują się trzy niewielkie kosteczki słuchowe: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. Razem tworzą pomost między błoną bębenkową a uchem wewnętrznym. W następstwie ruchów błony bębenkowej kosteczki słuchowe także drgają, a tym samym wzmacniają dźwięk i przez okienko owalne przekazują go do ucha wewnętrznego.
Ucho wewnętrzne
Nazywane też ze względu na swój kształt ślimakiem. Składa się z kilku błoniastych części wypełnionych płynami. Kiedy kosteczki słuchowe przewodzą dźwięk do okienka owalnego, płyny zaczynają się poruszać, co stymuluje maleńkie komórki nerwowe zwane rzęskami, znajdującymi się wewnątrz ślimaka. Następnie komórki te wysyłają poprzez nerw słuchowy impulsy elektryczne do mózgu, które są tam interpretowane jako określone dźwięki.
Stopnie ubytku słuchu
Uszkodzenie słuchu to najczęściej proces długotrwały i niezauważalny. Bardzo często ludzie stwierdzają, że mają problemy ze słuchem, kiedy jest już za późno, bo nastąpiło już u nich długotrwałe uszkodzenie i zdają sobie sprawę z tego, że nie słyszą tego, co inni do nich mówią. Z naszego doświadczenia wynika, że najpierw reaguje najbliższe otoczenie, a nie sam zainteresowany: trudno bowiem samemu obiektywnie stwierdzić kiedy np. nastawiliśmy za głośno telewizor czy radio w aucie. Mówią o tym na początku bliscy. Jeśli zbagatelizujemy te sygnały, będzie tylko coraz gorzej.
Najczęstszymi przyczynami powstawania ubytków słuchu są hałas i starzenie się organizmu, w dalszej kolejności należy wymienić leki i substancje ototoksyczne, czynniki genetyczne, urazy czy woskowinę nagromadzoną w kanale słuchowym.
| Stopień ubytku słuchu | Próg słyszenia | Symptomy |
| Lekki | 26 – 40 dB | W hałaśliwych miejscach mamy trudność ze zrozumiem tego, co do nas mówią inni. |
| Średni | 41 – 55 dB | W hałaśliwym miejscu właściwie nie rozumiemy rozmów.
Konieczne jest bardzo głośne ustawienie radia i telewizora. |
| Ciężki | 56 – 70 dB | Zrozumienie mowy jest mocno utrudnione nawet w ciszy.
Dla poprawnego zrozumienia rozmówcy konieczne jest, by mówił głośno. |
| Głęboki | 71 – 90 dB | Utrudnione zrozumienie mowy. Problemy występują nawet jeżeli ktoś mówi głośno.
Prowadzenie rozmowy jest możliwe przy wzmocnieniu mowy lub jeżeli ktoś niemal krzyczy. |
| Bardzo głęboki | 91+ dB | Nawet wzmocniona mowa jest trudna do zrozumienia. |